วันที่ฉันมีความสุขสุดๆ

พิธีบายศรีสู่ขวัญ-รับเทียนนักศึกษาใหม่

พิธีบายศรีสู่ขวัญ

พิธีบายศรีสู่ขวัญนี้เป็นพิธีที่ศักดิ์สิทธิ์อย่างหนึ่งที่จัดทำขึ้นเป็นประจำทุกปี เป็นพิธีต้อนรับน้องใหม่ จัดทำขึ้นเพื่อสายสัมพันธ์พี่น้องวิทยาลัยพยาบาลบรมราชชนนีสวรรค์ประชารักษ์ นครสวรรค์

ระหว่างทางที่เดินขึ้นไปยังหอประชุม เตือนใจ ขันติสิทธิ์

จะมีรุ่นพี่มารอต้อนรับรุ่นน้องตลอดทางเดินขึ้นไปยังหอประชุมเตือนใจ ขันติสิทธิ์ เรามีความสุขมากมันเป็นบรรยากาศที่เต็มไปด้วยรอยยิ้ม มีความสุข ไม่คิดว่ารุ่นพี่จะมาทำสิ่งเหล่านี้ให้เรารู้สึกดีใจมากที่ได้มาอยู่ในรั้ว ชมพู-ขาว แห่งนี้ ที่เต็มไปด้วยความรักและความอบอุ่น

นักศึกษาทุกคนพร้อมกันสวดมนต์เพื่อทำพิธีบายศรีสู่ขวัญพวกเราดีใจและตื่นเต้นมาก มันแตกต่างจากบรรยากาศที่เคยได้อยู่มหาวิทยาลัยมาก่อน ที่ไม่เคยมีพิธีอย่างนี้เลย

หลังจากเสร็จการทำพิธีมีการติดติ้ง-เข็มและติดกระดุมคอจากรุ่นพี่ให้รุ่นน้อง รุ่นพี่อวยพรให้รุ่นน้องคือก่อนขึ้นมายังหอประชุมแห่งนี้ นักศึกษาใหม่ทุกคนจะต้องปลดกระดุมคอเม็ดบนสุดออก เพื่อให้รุ่นพี่ติดกระดุมคอและติ้งให้ เป็นบรรยากาศที่นี่จดจำมากคือได้พี่โถที่เป็นรุ่นพี่ปี4ของเถาว์เป็นคนติดกระดุมให้ ตอนแรกที่อยู่ต่อหน้าพี่คือไม่รู้ว่าก่อนเลยว่าพี่โถคือใคร หน้าตาเป็นอย่างไร เคยได้แค่เพียงได้ยินเสียงพี่โถทางโทรศัพท์ เป็นอะไรที่เซอร์ไพรส์มาก อยากบอกว่าดีใจมากครั้งแรกก็แปลกใจพี่เขาเรียกว่า"พลอยไพรินใช่ไหม" ซึ่งเป็นชื่อของเราเอง คิดในใจสักครู่นึงแล้วเลยถามพี่เขาว่า "พี่รู้จักหนูได้อย่างไงค่ะ" พี่เลยบอกว่าพี่ชื่อพี่แจง เถาว์ที่21 มีน้องเสี่ยงปี1ชื่อ "พลอยไพริน ทวนทอง" ซึ่งเป็นเรื่องบังเอิญมากๆ ยิ้มด้วยความความดีใจและได้กอดพี่โถ1ครั้ง

จากนั้นอาจารย์และบุคลากรของวิทยาลัยผูกข้อมือให้นักศึกษาใหม่เพื่อรับขวัญนักศึกษา

ใหม่มาเป็นส่วนหนึ่งของวิทยาลัยพยาบาลบรมราชชนนี สวรรค์ประชารักษ์ นครสวรรค์อย่า

เต็มตัวได้เจออาจารย์1ท่านซึ่งเป็นอาจารย์ท่านเดียวที่ทำโปสการ์ดมาแจกนักศึกษา

ที่ท่านผูกข้อมือให้ในโปสการ์ดข้อความ"การมาเรียนพยาบาลแห่งนี้จงเรียนด้วยความภาคภูมิใจ อย่าไม่ต้องอายใครจะเหนื่อยท้อแค่ไหนก็ยังมีพี่ชาว วพบ.สปร.นว. อยู่ข้างลูกๆ

เสมอ ขอให้ประสบความสำเร็จในชีวิตทุกๆด้านเทอญ"เวลาที่รู้สึกเหงารู้สึกท้อแท้หมดกำลังใจจะหยิบโปสการ์ดใบนี้มาอ่านเพื่อเป็นกำลังใจให้กับตัวเองเรียนต่อไปและสู้กับอุปสรรคต่างๆ

พิธีรับเทียน

มิสฟลอเรนซ์ ไนติงเกล

ผู้บุกเบิกวิชาชีพพยาบาล

มิสฟลอเรนซ์ ไนติงเกลมอบตะเกียงไฟให้นักศึกษาพยาบาลที่มีผลการเรียนสูงที่สุดของนักศึกษาพยาบาลศาสตร์บัณฑิตชั้นปีที่4

นักศึกษาชั้นปีที่1 นำเทียนไปรับแสงเทียนที่เปรียบเสมือนแสงนำทางชีวิตมาไว้กับตนเองพร้อมประครองดูแลไม่ให้แสงเทียนดับตลอดการทำพิธี เมื่อรีบแสงเทียนครบทุกคนแล้ว นักศึกษาพยาบาลทุกคนร่วมกันร้องเพลงมาร์ชพยาบาล และท่องคำปฏิญาณตน ณ โรงอาหารของวิทยาลัยแม้ว่าอากาศจะร้อน จะเหนื่อยมากขนาดไหน แต่นักศึกษาทุกคนก็อดทนร่วมทำพิธีจนสำเร็จ

หลังจากนั้นนำเทียนมาปักที่เชิงเทียนเป็นอันเสร็จพิธีรับเทียน ความรู้สึกตอนนั้นคือดีใจและปวดแขนมากที่ต้องคอยถือเทียนในแนวระดับอก น้ำตาเทียนหยดใส่เสื้อ เหตุการณ์ในวันรับเทียนมาจนวันนี้น้ำตาเทียนยังคงประทับอยู่ที่แขนเสื้อนักศึกษาแขนขวาซึ่งซักไม่ออก เห็นทีไรก็จะนึกถึงวันรับเทียนที่ทำให้เสื้อเปื้อน แต่อย่างไรก็ตามพวกเราดีใจที่ได้มาเป็นนักศึกษาพยาบาลศาสตร์บัณฑิตที่สถาบันแห่งนี้พิธีรับเทียนในครั้งนี้จะเป็นความทรงจำที่ดีที่พวกเราจะจดจำตลอดได้และจะจบไปเป็นพยาบาลวิชาชีพที่ดี ตามอัตลักษณ์ของวิทยาลัยคือ บริการด้วยหัวใจความเป็นมนุษย์ ขอขอบคุณสถานบันแห่งนี้ที่มอบ ประสบการณ์ ความรู้ ความรัก ความอบอุ่นที่เป็นมากยิ่งกว่าสถาบันการศึกษา ตั้งแต่ก้าวแรกที่เข้ามาอยู่ในวิทยาลัยแห่งนี้

วันรับน้องเข้าเถาว์

เถาว์21

วันนี้เป็นวันที่เลี้ยงเถาว์ทุกคนในเถาว์มาพร้อมหน้ากันพี่โถซื้อของมาเลี้ยงเต็มไปหมดเลยกินแทบไม่หมด วันที่รับน้องพี่เถาว์คือพี่ปี3 นำเสื้อที่เปื้อนโคลนไปซักให้ พี่เสี่ยงคือพี่ปี2 นำเสื้อเฟรสชี่ไปรีดให้เราวันเลี้ยงเถาว์นี้พี่ๆทุกคนได้ซื้อของมาให้ทั้งเครื่องเขียน กระเป๋าดินสอ แฟ้มสะสมงาน และที่น่าตกใจคือพี่โถได้ซื้อเค้กมาให้และได้เขียนบนหน้าเค้กว่า ยินดีต้อนรับเข้าสู่เถาว์ที่21 นะจ๊ะ น้องนิ่ม เป็น1วันที่น่าจดจำมาก เพราะไม่คิดว่าจะมีใครที่เราไม่รู้จักมาก่อนจะทำสิ่งดีๆต่างๆเหล่านี้ให้กับเรา และมีอีก1วันคือพี่นัทรุ่นที่35 ซึ่งห่างกับเรา9ปีมาเลี้ยงเถาว์ พาไปเลี้ยงข้าวเย็น พี่นัทขับรถจากกรุงเทพมหานครเพื่อมาเลี้ยงน้องเถาว์ ความรู้สึกคือดีใจมากยิ้มตลอดทางเลย และคิดในใจว่า ถูกแล้วที่เลือกที่นี่ เถาว์แม้ว่าจะรุ่นไหนๆ พวกเราไม่เคยลืมกัน เถาว์21 วพบ.สปร.นว.